آمده ام برای سوختن و سوزاندن دلهایی که با اشک و التماس برای دیدنم چه دعاها که نمی کنند و تنهایی هایی که نمی کشند.آمده ام برای غریب بودن و غریبانه زیستن و چه دور است از من همه آنچه که از تو به حافظه گریخته از دستم سپرده ام و اکنون تنها دلخوشی لحظه های بی تو ام،همان خاطرات هزارساله ایست که ادامه این مسیری که حتی نمی دانم به کجا می کشاندم را سهل میکند.برایت میسوزم و میگریم و پر میشود از اشک گونه هایم.کاش دستان مهربانت را بر صورتم میگذاشتی که دستی به مهربانی دستان خداییت ندیده ام.به دادم برس که خواهم مرد.تو را به مادر بودنت به دادم برس.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: